Nieuws van en voor bouwgerelateerde bedrijven

26 februari 2004

Nederlandse ambassade in Berlijn toont lef
 
Anderhalf jaar later dan gepland opent koningin Beatrix dinsdag de nieuwbouw voor de Nederlandse ambassade in Berlijn. Niet alleen het ontwerp, ook het bouwproces was bijzonder. Maar niemand hoeft bang te zijn dat de koningin struikelt over de verguisde detaillering van Koolhaas.

Missie geslaagd!
De Directie Huisvesting Buitenland (DHB) van het ministerie van Buitenlandse Zaken heeft met succes wereldwijde aandacht gekregen voor de Nederlandse bouwactiviteit in Berlijn. Binnen- en buitenlandse bladen buitelen over elkaar met lovende, maar ook kritische beschouwingen over het ambassadegebouw. Duc Boorsma, die de bouw namens het ministerie begeleidde, licht de oorsprong van dit succes toe: “Duitsland is een van de belangrijkste handelspartners. ‘Nederland moest op de kaart’ was dan ook de opdracht waarmee wij op zoek gingen naar een nieuwe locatie voor de huisvesting van de diplomatieke vertegenwoordiging in Berlijn. We wilden niet in de anonimiteit verdwijnen in de Tiergarten tussen alle andere ambassades, maar ons profileren op een plek met culturele potentie. De gevonden kavel aan de Spree-oever voldoet helemaal aan dat profiel: aan het water, aan de rand van het levendige Nikolaiviertel, met het museumeiland op een steenworp afstand.”

Openheid
Maar ook in het programma van eisen zijn enkele elementen toegevoegd die het uiteindelijke resultaat bepaalden. Het moest een solitair gebouw zijn dat duidelijk afweek van de omringende gebouwen. Bovendien moest in de architectuur de Nederlandse openheid worden geëtaleerd. Na een Europese selectie werd Rem Koolhaas benoemd tot architect.

Dat die keuze van lef getuigt, blijkt niet alleen uit het uiterst gecompliceerde ontwerp maar ook omdat “Koolhaas zijn ontwerp nu eenmaal nooit bevriest”, aldus Boorsma. “Hij gaat door met ontwerpen tot de laatste bouwvakkers zijn verdwenen. Tel daarbij op de Duitse claimcultuur en de rigide regelgeving en je hebt alle ingrediënten voor een risicovol bouwproces. Dat niet halverwege de ruwbouwfase het bordje ‘te koop’ aan de steigers werd gehangen, is te danken aan de bereidheid van partijen om tot een andere samenwerkingsvorm te komen. Binnen de contractuele randvoorwaarden werden bepaalde bouwcomponenten opnieuw gedefinieerd en gezamenlijk door DHB en hoofdaannemer Kondor Wessels Berlijn in de markt uitgezet.

Met deze teamaanpak kon het project uiteindelijk succesvol worden voltooid. Koningin Beatrix kan dan ook met een gerust hart naar Berlijn en treft daar een fraai opgepoetste ambassade aan. Dat zij zal struikelen over de door velen zo verguisde detaillering van Koolhaas is uitgesloten. Die is misschien typisch voor het hedendaagse, Nederlandse architectuurklimaat, maar in geval van de ambassade voor 100 procent met liefde en zorgvuldigheid ontwikkeld en uitgevoerd.

bron: Cobouw